Oddział Wojewódzki Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej Województwa Warmińsko-Mazurskiego

Apel Poległych

autor: GM

Czwartek, 12 września 2013 r.

Dziękujemy wszyskim uczestnikom Apelu za wspólny udział w jego przebiegu. Pomimo niesprzyjającej pogody przybyli licznie goście w tym Anna Wasilewska - członek Zarządu Województwa Warmińsko-Mazurskiego, Piotr Grzymowicz - Prezydent Olsztyna, Mirosław Pampuch - Starosta Olsztyński, Michał Kamieniecki - z-ca Komendanta Wojewódzkiego PSP, Józef Gdański - Komendnt Wojewódzki Policji, Andrzej Szczołek Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego, Grzegorz Kniefel i Józef Maciejewski - wiceprezesi ZOW ZOSP RP w Olsztynie. Przybyły także delegacje jednostek OSP z powiatu olsztyńskiego z pocztami sztandarowymi. - informacje i zdjęcia na stronach
Gazety Olsztyńskiej
gazety internetowej Olsztyn 24
gazeta.pl Olsztyn - Wyborcza

treść wystąpienia Grzegorza Matczyńskiego - Dyrektora Zarządu Wykonawczego ZOSP RP woj Warmińsko-Mazurskiego wygłoszonego na rozpoczęcie Apelu Poległych.

Definicja katastrofy, klęski żywiołowej czy też dużego pożaru nie odzwierciedla uczuć społecznych wywołanych przez te tragiczne zdarzenia.

Sytuacja, kiedy ginie strażak w akcji jest katastrofą dla rodziny, kolegów z jednostki i przyjaciół. Akcja ratownicza, która spowodowała śmierć kilku ratowników jest tragedią na skalę kraju. Jednoczesna śmierć kilkudziesięciu strażaków-ratowników, to sytuacja, wobec której cały świat zaczyna inaczej postrzegać służby ratownicze oraz zadania jakie przed nimi są stawiane.

Strażackie katastrofy jakie miały miejsce w tym roku

- to z pewnością śmierć dwóch strażaków ochotników w woj. podlaskim, którzy zginęli w studni, niosąc pomoc innym,

- to śmierć 19 strażaków z elitarnych oddziałów HOTSHOT z amerykańskiego miasta Prescott wyspecjalizowanych w walce z pożarami lasów, którzy zginęli w Arizonie

Ale chciałbym także sięgnąć wstecz – do największej strażackiej katastrofy w naszym kraju – Pozwólcie, że przytoczę cytat z książki pt. TYM KTÓRZY ODESZLI, ABYŚMY MOGLI ŻYĆ I PRACOWAĆ.

„ …. Około godz. 1.15 stałem u podnóża obwałowania, rozmawiając z kilkoma żołnierzami oraz sierżantem Gryglasem. Sierżant zwrócony był twarzą do zbiorników, my tyłem. W pewnej chwili jakby zamarł, twarz mu stężała, oczy się rozszerzyły i zaczął krzyczeć Uciekajcie Uciekajcie. On wyraźnie zobaczył, jak płonąca ropa zaczyna unosić się ze zbiornika, podobna do fontanny ognia o średnicy 30 metrów i wysokości kilkudziesięciu. Uciekłem od zbiorników … z tych kilkunastu sekund zapamiętałem dwie rzeczy. Pierwsza to kolor – wszystko nabrało ceglanej barwy: drzewa, trawa, ściany budynków nawet własne dłonie, a druga, to gorąco – w miarę jak biegłem , czułem za sobą kulę ognia. Najpierw parzyła mnie w krzyż potem plecy i kark wreszcie w głowę . ….. (to wspomnienia dyrektora technicznego Ryszarda Chrapka, który gdy sforsował płot zewnętrzny zakładu tak wspomina „… dopiero w tym momencie zaczęło do nas docierać, że była to ucieczka przed śmiercią i że jej jednak umknęliśmy”

W tym dniu – w niedzielę 27 czerwca 1971 w Czechowicach- Dziedzicach nie umknęły śmierci 33 osoby, 105 zostało rannych w tym 40 osób ciężko, a 4 z nich zmarły w szpitalach. Spłonęły 22 samochody pożarnicze. 15 motopomp .. około 20 km pożarniczych węży oraz inny sprzęt.

W tym tragicznym dniu w morzu płonącej ropy zginęły dwie nasze koleżanki z olsztyńskiej Zakładowej Ochotniczej Straży Pożarnej w Stomilu dzisiaj Michelin. Danuta Rudzińska lat 25 i Janina Wójtowicz lat 23.

Książkę „Tym którzy odeszli …. W hołdzie ofiarom pożaru Rafinerii Nafty w 1971 roku, ich rodzinom i uczestnikom akcji ratowniczo-gaśniczej” bardzo trudno czytać, bo osobiste wspomnienia ludzi którzy to przeżyli i rodzin poległych są tak bolesne i żywe, że pomimo czasu jaki od tych wydarzeń upłynął w każdym wywołają wzruszenie, a często także łzy współczucia.

My tu zgromadzeni pamiętamy i chcemy pamiętać o tych którzy odeszli na wieczną wartę, służąc w naszych strażackich szeregach Bogu na chwałę ludziom na pożytek.

powrót